zaterdag 21 april 2012

Ontroering

Vaak ben ik ontroerd door kleine dingen zoals de kat die bij me komt zitten, of mooie woorden van vrienden. Ontroering is goed, ontroering is fijn. Gewoon je tranen even de vrije loop laten omdat je iets zo mooi vindt om te zien, of zo fijn vindt om te horen. Afgelopen dagen ben ik vaak ontroerd geweest. Ik ben gaan lezen in het boek 'Grenzeloos' van Kim Moelands. Kim heeft Cystic Fybrosis, ofwel taaislijmziekte. Haar eerste boek 'Ademloos' bracht mij al tranen en heeft mij doen stoppen met roken. Maar tijdens het lezen van haar tweede boek heb ik het geloof ik niet één bladzijde drooggehouden. Wat kan zij goed omschrijven wat er allemaal komt kijken bij zo'n ziekte. Prachtig boek en zeker een aanrader voor iedereen die van lezen houdt!
Ontroerd.. Ontroerd raak ik ook door de film 'Hachi'. Deze film gaat over een man en zijn hond. Parker en Hachi zijn al snel onafscheidelijk. De loyaliteit van Hachi, prachtig verfilmd en zorgde bij mij ook weer voor een paar tranen tijdens het kijken ernaar.
Maar het meest ontroerd ben ik als mijn mannetje van 11 jaar 's avonds bij het naar bed gaan zegt dat ie van me houdt. Dan ben ik intens gelukkig. Mijn grootste en fijnste geluksmoment is op zulke momenten. Dan maakt mijn hart een sprongetje en springen de tranen in m'n ogen. Zò fijn zijn die momenten.

Ontroering, het maakt een mens blij en dankbaar.


Just Me

2 opmerkingen: