Dankbaar

Dankbaar

 

 

Na bijna een jaar vond ik het wel weer eens tijd worden voor een blog. Waarom? Om te laten weten dat ik dankbaar ben. Dankbaar voor veel dingen in m'n leven. Soms is het leven moeilijk maar altijd is er wel iets of iemand die je in laat zien dat het een weg is die je bewandelen moet, en het uiteindelijk allemaal goed komt.

 

"Geen enkel levenspad is een rechte weg"

 

In de afgelopen tijd heb ik veel geleerd. Over mezelf voornamelijk. Het was soms een hobbelige weg, maar ik ben aardig naar boven aan het klimmen. Dankbaar ben ik voor mijn eigen inzet en mijn eigen vertrouwen in mezelf. Maar nog veel meer dankbaar ben ik voor alle lieve mensen om me heen. Altijd als ik ergens mee zit zijn er mensen waar ik terecht kan. Lieve vrienden waar ik op kan bouwen, en die me zullen steunen en adviseren.

Dankbaar ben ik ook voor mijn mannetje, mijn lieve ouders, mijn broer en zijn gezin, waar zou ik zijn zonder ze?

Dankbaar voor verschillende artiesten omdat ze de tijd nemen een praatje met je te maken, omdat ze met hun muziek jou er doorheen slepen, omdat je toch een band met ze opbouwt.

Dankbaar ben ik ook voor mensen die me hebben laten vallen en tegen me gelogen hebben. Dat klinkt raar, maar door deze mensen weet ik dat alle lieve mensen die nog steeds in mijn leven zijn goud waard zijn.

Dankbaar ben ik ook voor mijn werk, een paar blogjes eerder werkte ik nog in een magazijn, nu werk ik als chauffeuse medisch transport en ik heb nog nooit zo'n leuk werk gehad als nu.

Dankbaar ook voor de leuke collega's die er rondlopen.

En natuurlijk niet te vergeten, ben ik dankbaar voor mijn lieve meisje, we hebben nog maar kort iets samen, maar het voelt goed en we gaan er samen wat van maken!

 

Kun je je dankbaarheid ooit genoeg tonen? Ik denk van niet, maar door middel van dit korte blogje wil ik de mensen in mijn leven laten weten dat ik van ze hou en ik jullie allemaal dankbaar ben dat jullie mij in jullie leven willen. Ik hou van jullie!

 

 

 

~ Just Me ~

Mijn nieuwe droom

Sinds kort heb ik iets in m'n hoofd zitten en ik krijg het er niet uit. Zodra mijn huis, wat nu te koop staat, verkocht is en ik weer alles op de rit heb wil ik een stacaravan kopen. Dat is mijn nieuwe droom. Ik wil een stacaravan. Waar? Natuurlijk in de Belgische Ardennen, mijn tweede thuis. Ik kom al in de Belgische Ardennen sinds mijn 1,5jaar. Vaak voelt het daar ook meer thuis dan waar ook. We komen daar al bijna 30 jaar. Vroeger, iedere vakantie die we hadden, gingen we als het even kon daarheen. In een boerderij, bij 2 hele lieve mensen die ik als mijn opa en oma ben gaan zien. Nog steeds, ondanks hun prachtige leeftijden van rond de 90 jaar, verhuren ze kamers. Ik geniet daarvan zolang dat nog kan. Want ook al wil ik er niet aan denken, toch zal dit op een gegeven moment niet meer kunnen.. En dan wil ik een nieuw thuis creeëren, daar waar altijd mijn tweede thuis is geweest. Hoe het in z'n werk zal gaan, en wanneer het plaats zal vinden, ik heb werkelijk geen flauw idee. Maar het is mijn nieuwe droom en die wil ik waar gaan maken. Vroeg of laat zal ik een stacaravan, of als het mogelijk is een vakantiehuisje, hebben in de Ardennen. Ik kan er al helemaal bij wegdromen. Ik zie mezelf al zitten, lekker in het zonnetje in een vrij weekend. Of met regen, dat maakt niet uit, maar wel daar waar mijn hart ligt. Mijn nieuwe tweede thuis. Wat een fijne weekenden, alleen en met vrienden, zal ik daar gaan hebben. Ik kan niet wachten! Helaas zal dat wel nog even moeten totdat mijn huis verkocht is en alles eromheen geregeld is. Maar zien jullie het voor je? Het zonnetje, een goed boek, stacaravan en ik met m'n zonnebril heerlijk relaxend in m'n 'tuintje'. Ik zie dat zeker voor me en droom daar heerlijk over weg tot het zover is. Maar voor nu geniet ik eerst nog van de tijd bij 'opa en oma'. En ik hoop dat dat nog heel lang zal zijn! Alles is mooi daar. De huizen, de natuur, de mensen. Ik geniet volop als ik daar ben. Ik heb geen Turkije, Spanje, Griekenland of welk ander land nodig. Mijn oplaadpunt is dichter bij huis. Maar 2,5 uur rijden en ik ben er. Hoe fijn is dat!

De Belgische Ardennen, dat is mijn thuis, daar ligt mijn hart en daar kom ik weer 100% tot leven. 


Just Me

Fotograferen

Fotograferen. Ik hou ervan. Ik hou er zoveel van dat ik vandaag een nieuwe camera gekocht heb. De Nikon D5100. Ik ben van plan er een hele hoop mooie foto's mee te gaan maken. Wel zal ik even moeten oefenen hoe ik het beste welke foto kan maken zodat ik niet van een echte fotograaf te onderscheiden ben..haha!
Maar van alles wat ik tegenkom ga ik dan foto's maken. Ik denk dat ik er zelfs dagen op uit ga trekken om gewoon overal maar foto's van te maken.Oefening baart kust zeggen ze toch!
Ook ga ik vaak naar optredens van artiesten, ook een mooie gelegenheid om m'n camera te testen en uit te proberen. Ik heb er nu al zin in! Het eerste optreden, van Elles Springs, is op 13 mei dus dan zal zij de dupe worden van mijn drang foto's te maken. ;-)
Dus binnenkort zal ik een fotoblog posten in plaats van een verhaal te schrijven. Mits het me lukt leuke foto's te maken natuurlijk!
Ik denk erover na om zo'n cursus te volgen, zodat ik in ieder geval de beginselen van het fotograferen onder de knie krijg. Maar dat wil ik nog even bekijken. Eerst maar eens gewoon in het wilde weg gaan oefenen en kijken wat dat voor foto's oplevert!
To be continued... ;-)

Just Me

Ontroering

Vaak ben ik ontroerd door kleine dingen zoals de kat die bij me komt zitten, of mooie woorden van vrienden. Ontroering is goed, ontroering is fijn. Gewoon je tranen even de vrije loop laten omdat je iets zo mooi vindt om te zien, of zo fijn vindt om te horen. Afgelopen dagen ben ik vaak ontroerd geweest. Ik ben gaan lezen in het boek 'Grenzeloos' van Kim Moelands. Kim heeft Cystic Fybrosis, ofwel taaislijmziekte. Haar eerste boek 'Ademloos' bracht mij al tranen en heeft mij doen stoppen met roken. Maar tijdens het lezen van haar tweede boek heb ik het geloof ik niet één bladzijde drooggehouden. Wat kan zij goed omschrijven wat er allemaal komt kijken bij zo'n ziekte. Prachtig boek en zeker een aanrader voor iedereen die van lezen houdt!
Ontroerd.. Ontroerd raak ik ook door de film 'Hachi'. Deze film gaat over een man en zijn hond. Parker en Hachi zijn al snel onafscheidelijk. De loyaliteit van Hachi, prachtig verfilmd en zorgde bij mij ook weer voor een paar tranen tijdens het kijken ernaar.
Maar het meest ontroerd ben ik als mijn mannetje van 11 jaar 's avonds bij het naar bed gaan zegt dat ie van me houdt. Dan ben ik intens gelukkig. Mijn grootste en fijnste geluksmoment is op zulke momenten. Dan maakt mijn hart een sprongetje en springen de tranen in m'n ogen. Zò fijn zijn die momenten.

Ontroering, het maakt een mens blij en dankbaar.


Just Me

Opluchting

Opluchting..iedereen kent dat gevoel wel. Dat je een zucht van verlichting slaakt. Als je goed nieuws krijgt is dat altijd fijn om te horen natuurlijk. Maar opluchting naar aanleiding van iets is super! Mijn opluchting van de dag is dat ik aangenomen ben bij het bedrijf waar ik wil werken. Na bijna 5 maanden thuiszitten kan ik eindelijk weer aan de slag! Ik kan niet wachten! Wat was ik zenuwachtig tijdens mijn gesprekken, maar morgen heb ik dan eindelijk het afrondende gesprek. Ook dat zal achteraf weer een opluchting zijn. Dat het contract getekend zal worden, alles duidelijk zal worden en weer meer financiële zekerheid. Altijd fijn, zeker in deze tijd!

Opluchting..een fijn gevoel. Maar soms komt er nieuws en dan weet je niet of je opgelucht moet zijn of niet. Dan krijg je een heel raar gevoel in je buik en je weet niet wat je ermee aan moet. Herkenbaar? Vast wel voor velen van jullie. Voor mij is het op dit moment heel herkenbaar. Aan de ene kant die blijheid van een baan, aan de andere kant de onzekerheid over iets anders. Ik heb nieuws gekregen waarbij ik opgelucht zou kunnen zijn, maar het is zo'n vreemd iets dat ik niet weet of opluchting wel goed is. Een beetje een wazig verhaal. In een notendop uitgelegd komt het neer op het volgende. Bij mijn moeder waren kwaadaardige uitzaaiingen ontdekt, maar de tumor was niet te zien. Ze is door de mri-scan geweest, geen tumor gevonden. Weer later is er een PET-scan gemaakt en daarop is niks meer te zien. Zelfs die uitzaaiingen niet. Dus je zou kunnen spreken van een hele grote opluchting maar zo voelt het op het moment nog niet.

Dus zo zie je maar, opluchting...voor mij heeft dit woord op dit moment een dubbele betekenis.

Just Me

Weer een nieuwe blog

Afgelopen donderdag heb ik meegedaan aan een prijsvraag. De zangeres Berget Lewis deelde 10x 2 kaarten uit en dan moest je vertellen wat het mooiste aan jezelf is. Helaas heb ik zelf niet gewonnen, maar Bas, een jongen die ik ken via Mariah Carey heeft ook meegedaan en hij heeft wel gewonnen. Ineens zag ik een berichtje op Facebook met de vraag van hem aan mij of ik vanavond wat te doen heb. Uhm..nee? Of ik meewilde naar Berget. Wat ontzettend lief van Bas!!! We kennen elkaar alleen nog maar via internet dus het is dubbel zo leuk dat we elkaar vanavond ook gaan ontmoeten! Zo zie je maar, soms komen de leuke dingen ineens op je pad zonder dat je daar erg in hebt!
Prijsvragen zijn altijd leuk om mee te doen. Ik heb niet heel vaak het geluk dat ik win, maar als ik win, dan win ik gelijk hele leuke dingen. Zo heb ik in 2004 een meet&greet met MC gewonnen, en afgelopen jaar een VIP-ticket voor een avond waarop Glennis Grace op kwam treden. Helemaal super natuurlijk! Zeker omdat ik Glennis altijd 'Mijn Nederlandse Mariah' noem. :-)
Berget heb ik sinds kort pas 'ontdekt'. Ik ben een tijd terug dankzij Annette naar het Tributeconcert van Whitney Houston geweest en daar trad naast Glennis ook Berget op. Wat een stem, ik was gelijk fan! Tijdje later zou Berget optreden in het Casino in Eindhoven en daar ben ik ook weer naartoe gegaan. Buiten dat het helemaal leuk is om optredens bij te wonen van goeie artiesten is het ook een leuke manier om nieuwe mensen te leren kennen. Heb via verschillende artiesten al een hoop leuke mensen leren kennen! Allemaal toppers!
Een paar Nederlandse artiesten waarvan ik graag een optreden zie zijn toch wel Glennis Grace, Berget Lewis, Anne Hoogendoorn en Elles Springs. En vanavond is dus de beurt aan Berget en ik heb er superveel zin in!! Berget, mocht je dit lezen, tot vanavond, ik heb er zin in!!!

Just Me

BMX

Mijn sport.... tien jaar lang was fietscross mijn sport. Als meisje van een jaar of 8 kreeg ik de crossfiets van m'n broer. En omdat ik altijd al meeging als hij wedstrijden moest fietsen ben ik ook begonnen. Wat een tijd was dat. Mijn ouders reden overal heen voor ons. Het hele land hebben we gehad. Zelfs het buitenland. Echt goed ben ik nooit geweest, maar ik had er ontzettende lol in!
Ik ben na ongeveer 10 jaar gestopt omdat ik wilde stappen in de weekenden. En tja...de wedstrijden waren ook altijd op zondag. Dat ging niet samen en als je op een bepaalde leeftijd komt ga je kiezen wat belangrijker voor je is. Voor mij was dat uitgaan. Soms heb ik weleens spijt dat ik gestopt ben. Mijn broer fietst nog steeds dus ik krijg nog steeds genoeg mee van de BMX-verhalen. En dan verlang ik weleens terug naar de tijd dat ik iedere week 2x moest trainen en elk weekend bezig was met de sport. Van Groningen tot Limburg, overal zijn we geweest.
Nog steeds heb ik een crossfiets. Ik doe er eigenlijk niks mee, maar het is een fijn idee om er gewoon 1 te hebben staan. Sweet memories zal ik maar zeggen. ;-)
Ik heb mooie tijden meegemaakt. Zo zijn we toen ik in groep 8 zat naar Engeland geweest om daar het WK te mogen fietsen. Van de schooldirecteur mochten we zelfs een dag eerder zomervakantie gaan vieren omdat we op tijd op de boot moesten stappen. Dat is een belevenis als je een jaar of 10/11 bent!
Vaak ga ik niet meer kijken naar wedstrijden, en dat vind ik eigenlijk best zonde. Maar telkens komt er dan weer iets tussen waardoor het er weer niet van komt. Misschien gaat mijn neefje straks ook wel crossen en dan zal ik er zeker wat vaker bij zijn. Voor nu hou ik het bij de foto's en de mooie herinneringen. Terugdenken aan die tijd zorgt altijd voor een glimlach op mijn gezicht. Want de wedstrijden waren leuk, maar ook zeker de lol met m'n 'fietscrossvriendinnetjes' buiten de baan was super! Wat een lol hebben we gehad. En natuurlijk op een sport als fietscross waren er genoeg knappe jongens die we konden spotten. Wat ben ik vaak verliefd geweest in die tijd. En natuurlijk alleen op de beste fietscrossers die vooraan fietsten..haha! Hele dagboeken vol met verhalen over DE FIETSCROSS.
Sweet memories en ik vind het heerlijk om af en toe nog weg te dromen over die tijd. Fietscross zal altijd een belangrijke plek in mijn hart houden!


Just Me