Verhuizen...

Wie, vraag ik me af, doet dit voor de lol? Niemand toch? Verhuizen...wat een hel. Zware spullen die de trap af moeten, en vervolgens weer een trap op moeten. Of wat te denken als iets naar beneden moet, maar het past niet door het trappegat? Hoe je het ook draait of keert, het lukt niet. Om gek van te worden! Verhuizers....daar heb ik 1 woord voor: RESPECT! Ik zou er niet aan moeten denken in hun schoenen te staan. Word al lichtelijk hysterisch als ik eraan denk. Bankstellen, stoelen, tafels, kasten, wasmachines.. Alles verhuizen ze zonder al teveel moeite, althans, zo lijkt het voor de gewone mens. De verhuizer, in mijn ogen een ware held! Door omstandigheden ben ik in korte tijd 2x moeten verhuizen. Maar dan zonder mijn helden. Ik heb met behulp van familie en vrienden alles zelf gedaan. Op sommige momenten zat ik er even helemaal doorheen en dacht ik aan opgeven. Terwijl ik helemaal geen opgever ben! Maar zo blijkt, verhuizen is niet voor mij weggelegd. Gelukkig is uiteindelijk alles goedgekomen en staat alles weer netjes op z'n plek. Hier en daar een kleine beschadiging, maar ik teken ervoor! En mijn besluit staat vast. De komende jaren blijf ik zitten waar ik zit! Niemand die mij nog zover krijgt dat ik wéér al mijn spullen van de ene naar de andere plek verhuis. Als ik eraan denk slaat de paniek alweer toe. Maar nu moet ik toch wel even zeggen dat ik er naast de verhuizer wel een paar helden bij heb. Mijn hulptroepen bij mijn eigen verplaatsing van spullen. Wat hebben ze hard gewerkt! En dat allemaal voor mij. Toppers zijn het! Dus mijn verhuisavontuur eindigt voorlopig hier, met grote dank aan mijn eigen HELDEN! Bedankt!

Just Me